0.Prolog

Nazywam się Ann Leto.Jestem córką słynnego aktora i piosenkarza.Jeśli myślicie,że bycie bogatą i rozpoznawalną jest fajne,to się grubo mylicie.Kiedyś mój ojciec posiadał długi,których jeszcze nie spłacił.Teraz ci ludzie mogą chcieć od niego zapłaty,lecz jej nie dostaną.Kiedy byłam w wieku sześciu lat tata uczył mnie samoobrony.Strzelania z pistoletów,rzucanie nożami.Nie mogłam pojąć dlaczego mnie tego uczy.Dopiero w wieku dziesięciu lat się dowiedziałam.Tata uczył mnie jeszcze żeby nie ufać ludziom.Zawsze trzymam się tej zasady.Pomagała mi zawszę.Od sześciu lat noszę do szkoły jakiś pistolet.Wiem,że może mi grozić zagrożenie.Nauczyciele też wiedzą,więc mi pozwalają.Osoby w szkole nie są do mnie miło nastawieni.Wiedzą o przeszłości mojego ojca.Tata zawsze mnie uczył,żeby nie bać się.Zawsze chciał dla mnie dobrze.Teraz wyjechał w trasę z zespołem i zostałam sama.Przynajmniej mam trochę broni i będę mogła się obronić w trakcie zagrożenia.

Jest wieczór.Strasznie się nudzę.Może wyjdę na spacer?Jak pomyślałam tak zrobiłam.Związałam włosy w warkocz i włożyłam pistolet do kieszeni.Tak na jakby co.Założyłam bluzę i wyszłam.Szłam przez godzinę sama.Nagle zauważyłam biegnącą w moją stronę postać.Odsunęłam się,ponieważ nie chciałam by na mnie wpadł.Chociaż się odsunęłam chłopak musiał mnie walnąć,przez co upadłam na ziemię.Za chłopakiem szło jakiś czterech mężczyzn.Jeden przysunął się do mnie i podał mi rękę.Drugi za to krzyknął w stronę biegnącego.
-Niall!Chodź tu!Nie widzisz co zrobiłeś?!-chłopak stanął i przybiegł do mnie.
-Przepraszam.Nie zauważyłam Cię.Nic ci nie jest?-spytał się.Dopiero teraz zauważyłam jak wygląda.Chłopak posiada blond włosy,niebieskie oczy i pudrowe usta.Wygląda uroczo.
-Nic mi się nie stało.-powiedziałam.Odruchowo sięgnęłam ręką do kieszeni.Gdyby okazali się porywaczami.Złapałam za rączkę pistoletu i lekko ją wyciągnęłam.Nie chciałam żeby jej zobaczyli.Lecz zobaczył ją jeden z chłopaków.Miał rozwalone na wszystkie strony świata,brązowe włosy,zielone oczy i kilkudniowy zarost.
-Ej,ej...chcesz nas pozabijać?-spytał się.
-Nie.To tylko do obrony.
-A w ogóle masz  na to pozwolenie?
-Tak.
-A od kogo?-zapytał się chłopak,który posiadał burzę loków na głowie i niebieskie oczy.
-Od policji.Oni wiedza kim jestem i wiedzą dlaczego muszę mieć broń zawsze przy sobie.
-My też chcemy wiedzieć kim jesteś.-powiedział blondyn,a ja schowałam broń.Nie była mi potrzebna.Oni są tylko bandą idiotów,a nie przestępców.
-Zapytam o to samo.-powiedziałam głosem nie znoszącym sprzeciwu.
-Louis Tomlinson.-przedstawił się zielonooki.
-Harry Styles.
-Liam Payne.-dopiero teraz zauważyłam stojącego za mną bruneta.Miał brązowe włosy postawiona na żel,brązowe oczy i jasnoróżowe usta.
-Niall Horan.-przedstawił się blondyn.
-Zayn Malik.-powiedział "PanNicNieMówiący".Miał ciemno brązowe włosy i brązowe oczy.
-Ann Leto-przedstawiłąm się.Ich miny były bezcenne.-Myślę,że teraz ogarniacie dlaczego noszę broń?
-Tak,ale nie martw się.Nie porwiemy Cię.
-Miło wiedzieć.-zaśmiałam się.Nagle zaczęło kapać.
-Daleko mieszkasz?-spytał się Louis.
-No trochę tak.
-To chodź do nas.
-No chyba se jaja robisz.
-Nie.Idziesz z nami.Postanowione.-Harry i Louis złapali mnie za rękę i zaciągnęli mnie do domu.Jakieś pięć minut się ze mną siłowali.Po dziesięciu minutach ciągnięcia mnie pod drzwi.Harry otworzył je i przepuścił mnie pierwszą.Po chwili w holu znaleźli się chłopcy.Zdjęłam buty i razem z nimi weszłam do salonu.Salon był ogromny.Na środku stał telewizor i wielka kanapa.Przy ścianach stały jakieś półki.Obok jednej zauważyłam schody.Obok nich znajdowały się drzwi.Pewnie do łazienki.-Ann!Ziemia do Ann!-krzyczał Lou.
-Hmm...Tak?Co się stało?
-To się stało,że stałaś tu z rozdziawioną buzią i wpatrywałaś się w salon.-zaśmiał się chłopak.
-Zamyśliłam się.
-Okej.Chodź pokażę ci gdzie będziesz spać.-powiedział i załapał moją rękę.Weszliśmy na górę.Chłopak otworzył drzwi i po chwili znaleźliśmy się w dużym,niebiesko-białym pokoju.-To mój pokój.
-Ładny.-uśmiechnęłam się.
-Połóż się,a ja zaraz przyjdę.
-Czekaj.-zatrzymałam go.-Skoro to twój pokój,a ja będę spać na łóżku to ty gdzie?
-Na kanapie.-powiedział i uśmiechnął się.
-Nie.Ale śpisz tam gdzie ja,albo ja zajmuję kanapę.-powiedziałam stanowczo.
-Wybieram opcję pierwszą.A teraz idź spać.-zrobiłam to co mi kazał.Po trzydziestu minutach poczułam,że chłopak kładzie się na łóżku.

***************************
Wiem,że prolog wyszedł bardziej jak rozdział,ale to tylko dla tego,że nie umiem pisać prologów.
Proszę nie zwracać uwagi na błędy ortograficzne i interpunkcyjne.
Myślę,że się podobało :)
Komentować!